Dansmariekes
Veel gebeurt er de laatste tijd niet, dus als er iets gebeurd pak je dat gelijk aan.
Naast ons hotel is een congrescentrum, een heel groot congrescentrum.
Altijd als ik erlangs rijd , denk ik "die zijn geld aan het verliezen".
Want je ziet er nooit een kip.
Het is meer een gebouw dat er staat omdat er ergens in de wereld er ook een staat.
De eigenaar dacht dat wil ik ook, en bouwde er een midden in de woestenij inplaats van in een grote stad.
Het is keurig onderhouden dat wel, en ziet er echt mooi uit.
Zoals gezegd zie je er nooit iemand tot op vandaag .
Buiten hoorde ik muziek, en toen ik het getraceerd had bleek het uit het congrescentrum te komen.
Er was discoverlichting buiten en je zag zowaar beweging, er liepen mensen!
Toen ik geïnformeerd had wat er aan de hand was, bleek er dus een feestje te wezen, nogal poenerig en nee ik werd niet uitgenodigd.
Na het soppen en onderweg naar het restaurant om te gaan eten was er een drukte van jewelste in de lobby.
Iedere werknemer van het hotel had wel een verscholen plaatsje gevonden om een betere kijk op het midden van de lobby te hebben.
Want daar stonde ze, de dansmariekes.
Ingevlogen uit Rusland en er was niet op een centje gekeken want ze waren bloed mooi.
Van het soort "dure Parijse nachtclub" dus, lange benen kort hemd en blond.
Ze stonden beteuterd te kijken, het leek een beetje op een indianen aanval, waarbij de cowboys in het midden in een kringetje staan, en de indianen eromheen cirkelen, ze wisten duidelijk niet wat er aan de hand was of wat er moest gebeuren.
Ineens had ik een ingeving en stapte er recht op af.
"Lady's good evening i am Ben, and can you follow me?" zei ik en maakte een gebaar dat ze dat moesten doen..
Er kwam een grote glimlach op de meisjes hun mond, ze waren gered! Er was iemand die hun ging vertellen wat er gebeuren ging.
Ik liep recht op de lift af en de 7 bloed mooie dames in ganzen pas achter me aan.
Omdat iedereen met stomheid was geslagen was er niemand die er ingreep.
Eindelijk ging de liftdeur dicht en drukte ik op de 5e om tijd te rekken.
Want over het gevolg had ik nog niet nagedacht.
Ze roken heerlijk die meiden en alle herten ogen waren op mij gericht, maar ik zei niks.
Ik was nog nooit op de 5e verdieping geweest, en zoals gezegd wist ik het ook niet meer, maar dat moet je niet laten blijken.
Gelukkig heb je daar een balkonnetje met een zitje.
Dus liet ik ze daar zitten, en zei dat ze even moesten wachten.
Eindelijk keken twee herten ogen mij aan, en sprak in Russisch Engels wat er ging gebeuren.
The breefing, zij ik, en begon met mijn betoog.
Ik legde haarfijn uit wat er gebeurd was, de waarheid dus.
Dat ik ze zo verloren zag staan, en om een gevaarlijke situatie met de lokale bevolking te voorkomen ik ze naar rustig vaarwater had gebracht en dat ik hier gast was en niets met het feest te maken had.
Die meiden lagen dubbel van de lach! Ze vonden het prachtig en begonnen honderd uit, in het Russisch jammer genoeg, te snateren.
Degene die Engels sprak vroeg of ik ze weer terug kon brengen, haar mascara was een ruïne, en was doorgelopen van de lach traantjes.
Dat wil ik wel doen, maar onder een voorwaarde.
Als ik van jullie allemaal en kusje krijg in het midden van de lobby, ik wil mijn moment van roem.
Okay zei ze , we will do that, en ze vertelde het de andere meiden, die weer in een lach bui schoten.
Dus allemaal in de lift, de meute jagers stonden nog steeds in de lobby.
Ze liepen achter mij aan naar het midden van de lobby.
Waar ik van iedereen een kusje kreeg, ze zeiden allemaal keurig" thank you Ben."
En ik weer weg, naar de bar, de hele meute jagers had geen oog meer voor de dans mariekes.
Een van de managers kwam achter me aan en vroeg wat er gebeurde, en waarom ze me bedankten.
Russel, vrouwen bedanken mij altijd, jou niet??
© B.A.Maas 2007.
Een reactie posten