De dokters
vroeger op de fiets ben ik meerdere malen geslipt.
daarvoor op de step of driewielder kan ik mij niet herinneren.
later welleens "gecontroleerd"met de auto.
ik was er dus echt goed in!
maar vorige week was wel mijn beste slip "ever"!
ik had gedouched en weer aangekleed, en ging weer even terug naar de badkamer om mijn tandjes te poetsen.
je raad het al! ik slipte!
de vloer was nog nat en binnen een miljoenste seconde lag ik languit.
snap, hoorde ik, in dacht @#$#@%*&^breek ik m'n arm!
maar niets aan de hand, ik was op mijn schouder gevallen en had geen pijn.
langszaam kwam ik weer omhoog, en dacht nog, hier kom ik goed weg:)
ik had nog wat te doen op de computer, en drukte "ctrl alt delete" in.
dat had ik niet moeten doen!
een helse steek door mijn arm! en kon gelijk niks meer bewegen.
dus een colega opgebeld, we zaten namelijk op de slechtste plek ter aarde om iets medisch te krijgen. INDIA!
via de receptie van het hotel een dokter opgebeld en wachten:(
als ik mijn arm niet bewoog, was het net of er niks aan de hand was.
de dokter kwam na een half uurtje, een sjofel figuur, die duidelijk voor het verdiende geld eten en drinken had gekocht.
na twee vragen wist hij het al, naar het ziekenhuis!
hij vertelde ook dat we een flinke som cash geld moesten meenemen!
dus kon ik eerst gillend va de pijn langs een bank.
zijn hele familie zat in de auto waarmee hij ons transporteerde.
en moesten we ook nog even thuis afzetten.
op naar het ziekenhuis!
het ziekenhuis was nogal oud, en opgericht door ghandi himself.
daar was dus mijn zilverpapier gebleven! want dat spaarden we vroeger op school om de hulp behoevende medemens mee te steunen.
ook hadden ze in die tijd geen geld meer gehad om een emmer en een dweiltje te kopen.
de eerste 500 rupie was al uit mijn zak, voordat ik de drempel over was.
er moest een foto gemaakt worden!
de verpleegkundige pakte mijn zere arm en drukte hem ferm op de fotoplaat!ik vertelde hem dat als hij mij nog een maal aanraakte, hij mijn andere arm zal tegenkomen!
en dat hielp.
weer 1000 uit mijn zak:)
toen moest de hogere macht de foto bekijken, en die kon er niet helemaal uitkomen.
dus de supreme opper dokter erbij.
dat was een oudere dokter die duidelijk van tafel was gehaald.
"snijden" zij hij! en had de dollartekens al in zijn ogen.
helemaal; niet! antwoorde ik hem.
niets daarvan, geef me de foto maar en dan geef ik u een hand.
zijn gezicht betrok.
ik mog niet reizen,eten,aankleden het hele paket met doem scenario's werd uit de kast gehaald.
want ik was zijn oude dag die voor hem stond.
het was wel de duurste dokter!
de dokter die ons naar het ziekenhuis had gebracht stond er een beetje beteuterd bij.
hij had het ook allemaal anders gezien.
hij bracht ons , na afgerekend te hebben, keurig naar het hotel.
en perste er nog even de duurste mitella doorheen.
de andere dag vloog ik richting nederland.
en gelijk door naar het ziekenhuis.
de medische termen zal ik iedereen onthouden.
maar het is ernstig.
omdat ik in india in een ziekenhuis geweest ben, moet ik een week wachten.
dan mag ik pas geopereert worden. ze zijn bang dat ik wat meegenomen heb.
de breuk is super gecompliceerd.
de helft van de fracturen was maar op de indiase foto te zien.
ik zat in een wachtruimte vol met gebroken ledematen.
iedereen keek we vol ontzag naar de prachtige ondersteuning van mijn arm.
die daar comfortabel inlag.
zij hadden maar een lap, en een knoop in hun nek.
© B.A.Maas 2008.
daarvoor op de step of driewielder kan ik mij niet herinneren.
later welleens "gecontroleerd"met de auto.
ik was er dus echt goed in!
maar vorige week was wel mijn beste slip "ever"!
ik had gedouched en weer aangekleed, en ging weer even terug naar de badkamer om mijn tandjes te poetsen.
je raad het al! ik slipte!
de vloer was nog nat en binnen een miljoenste seconde lag ik languit.
snap, hoorde ik, in dacht @#$#@%*&^breek ik m'n arm!
maar niets aan de hand, ik was op mijn schouder gevallen en had geen pijn.
langszaam kwam ik weer omhoog, en dacht nog, hier kom ik goed weg:)
ik had nog wat te doen op de computer, en drukte "ctrl alt delete" in.
dat had ik niet moeten doen!
een helse steek door mijn arm! en kon gelijk niks meer bewegen.
dus een colega opgebeld, we zaten namelijk op de slechtste plek ter aarde om iets medisch te krijgen. INDIA!
via de receptie van het hotel een dokter opgebeld en wachten:(
als ik mijn arm niet bewoog, was het net of er niks aan de hand was.
de dokter kwam na een half uurtje, een sjofel figuur, die duidelijk voor het verdiende geld eten en drinken had gekocht.
na twee vragen wist hij het al, naar het ziekenhuis!
hij vertelde ook dat we een flinke som cash geld moesten meenemen!
dus kon ik eerst gillend va de pijn langs een bank.
zijn hele familie zat in de auto waarmee hij ons transporteerde.
en moesten we ook nog even thuis afzetten.
op naar het ziekenhuis!
het ziekenhuis was nogal oud, en opgericht door ghandi himself.
daar was dus mijn zilverpapier gebleven! want dat spaarden we vroeger op school om de hulp behoevende medemens mee te steunen.
ook hadden ze in die tijd geen geld meer gehad om een emmer en een dweiltje te kopen.
de eerste 500 rupie was al uit mijn zak, voordat ik de drempel over was.
er moest een foto gemaakt worden!
de verpleegkundige pakte mijn zere arm en drukte hem ferm op de fotoplaat!ik vertelde hem dat als hij mij nog een maal aanraakte, hij mijn andere arm zal tegenkomen!
en dat hielp.
weer 1000 uit mijn zak:)
toen moest de hogere macht de foto bekijken, en die kon er niet helemaal uitkomen.
dus de supreme opper dokter erbij.
dat was een oudere dokter die duidelijk van tafel was gehaald.
"snijden" zij hij! en had de dollartekens al in zijn ogen.
helemaal; niet! antwoorde ik hem.
niets daarvan, geef me de foto maar en dan geef ik u een hand.
zijn gezicht betrok.
ik mog niet reizen,eten,aankleden het hele paket met doem scenario's werd uit de kast gehaald.
want ik was zijn oude dag die voor hem stond.
het was wel de duurste dokter!
de dokter die ons naar het ziekenhuis had gebracht stond er een beetje beteuterd bij.
hij had het ook allemaal anders gezien.
hij bracht ons , na afgerekend te hebben, keurig naar het hotel.
en perste er nog even de duurste mitella doorheen.
de andere dag vloog ik richting nederland.
en gelijk door naar het ziekenhuis.
de medische termen zal ik iedereen onthouden.
maar het is ernstig.
omdat ik in india in een ziekenhuis geweest ben, moet ik een week wachten.
dan mag ik pas geopereert worden. ze zijn bang dat ik wat meegenomen heb.
de breuk is super gecompliceerd.
de helft van de fracturen was maar op de indiase foto te zien.
ik zat in een wachtruimte vol met gebroken ledematen.
iedereen keek we vol ontzag naar de prachtige ondersteuning van mijn arm.
die daar comfortabel inlag.
zij hadden maar een lap, en een knoop in hun nek.
© B.A.Maas 2008.
